Odliczamy?

  Matko kochana, im bliżej 12-stego lipca, tym bardziej jestem przejęta. Serce mi szybciej bije, ręce mi się pocą, strasznie się cieszę, a jednocześnie jestem przerażona... Jestem jakaś nienormalna (nic nowego) xD.

  Dobra, przejdźmy do konkretów!

  Zacznę może od - dla mnie - najgorszego, czyli ogłoszenia parafialne rozpoczniemy od małego rozgrzeszenia. Czy ja w ogóle mówiłam wam, dlaczego przestałam pisać na tak długo? Bo chyba jakieś wyjaśnienia wam się należą. Cóż, nie będę opisywać całego swojego życia, bo pewnie nie to was interesuje, nie na to czekacie, ale jednak czuję, że coś powinnam tu napisać. A może po prostu czuję taką potrzebę?

  Od ostatnich lat zaniedbałam swoje zdrowie. Bardzo je zaniedbałam. Choć nawet głupek wie, że w życiu najważniejsze jest zdrowie, to dla mnie wszystko inne było ważniejsze. Skończyło się na tym,  że już nie miałam wyjścia i musiałam o sobie pomyśleć. Kosztowało i wciąż będzie kosztować mnie to wiele nerwów, czasu, bólu i pieniędzy, no ale za wszystko w życiu trzeba płacić - nawet za głupotę ;).

  Do tego musiałam poukładać kilka spraw osobistych. Życie zawsze lubiło dawać mi w kość i sprawdzać ile wytrzymam. Czyli słychać u mnie to, co u każdego - w mniejszym lub większym stopniu. Problem w tym, iż zawsze wmawiałam sobie, że jestem niezniszczalnym czołgiem. "Co nie zabije, to mnie wzmocni". "Wrzuć mnie do wulkanu, to ci pamiątki przyniosę". No niestety, ale nikt taki nie jest, choćby nie wiem jak się starał. Jakiś czas temu uświadomiłam sobie, że dopadł mnie demon współczesnej ery, który nigdy miał mnie nie nawiedzić - depresja. Cóż, nie jest ze mną jakoś tragicznie, bo prędzej czy później umiem dać sama sobie kopa w dupę kiedy trzeba, ale przestałam bagatelizować ten problem. Przykro mi tylko, że jestem z tym zupełnie sama, zdana na siebie, gdyż osoba, która powinna mnie wspierać, tego zwyczajnie w świecie nie robi. Pewnie dlatego, że nie wie jak i to ja od przeszło dekady zawsze byłam i jestem w tym związku szyją, która trzyma łeb na miejscu ;). Ale to temat rzeka, jak na kilkutomową książkę.

  To wszystko skutkowało tym, że wena uciekła ode mnie w popłochu na naprawdę długi czas. I wciąż czasem ucieka, jak to wena, bo to okrutnie złośliwy byt, ale nie poddaje się.

  Przechodząc zgrabnie do konkretów odnośnie bloga...

  Brak weny to jedno, ale w nowej (obecnej) sadze poszłam w złą stronę. Z każdym kolejnym rozdziałem, który tu wcześniej wstawiłam, brnęłam wprost wgłąb bagna, z którego nie mogłam się wydostać. Powiedzmy sobie szczerze - ostatnie rozdziały były naprawdę kiepskie. Nie wszystkie, nie każdy pomysł, ale coś było nie tak. Czasem trzeba cofnąć się o krok, by zrobić dwa na przód, więc usunęłam z bloga rozdziały od momentu, gdy Lucyna wydostała Makarova z pierdla i wyjechała z miasta (ktoś w ogóle pamięta fabułę tego opowiadania? xD), czyli od zakończenia ostatniej ukończonej sagi.
  Ale w końcu ruszyłam te dwa kroki do przodu, a nawet i więcej.  Starałam się jak mogłam, by przyszłe rozdziały były zadowalające. W wersji roboczej czeka na was duża dawka akcji, intryg, miłosnych rozterek, dużo śmiechu i łez – mam nadzieję. 

  Oczywiście planowałam do 12-stego lipca napisać całego bloga i potem tylko wnosić na bieżąco poprawki, coś dopisać, ect, ale oczywiście z planowania gówno wyszło i napisałam może z 1/3 tego, co miałam napisać. Mimo to, mam już co nieco w zapasie i dołożę wszelkich starań, by ściśle trzymać się harmonogramu, który jest dostępny w zakładce "archiwum". Mam także nadzieję, że pomimo tej długaśnej przerwy, której do dziś mimo wszystko nie mogę sobie wybaczyć, wciąż znajdzie się tu choć parę osób, które czekały, a teraz będą dobrze się bawić przy czytaniu i, kto wie, może zostawią kilka słów w komentarzu dla motywacji?

  A propo motywacji - dziękuję za wszystkie lajki pod ostatnim postem na fanpagu! Chociaż podchodzę do tego z dystansem, bo tak samo było z postem o moim innym opowiadaniu "zakazany owoc" (tak, rozszerzenie tego zboczonego shota z Zeusa :'D), a jednak nikt tego nie czyta, ale i tak ostatni odzew na fanpagu bardzo mnie ucieszył! Szczególnie jestem wdzięczna trzem dobrym duszyczkom, które bardzo mi pomogły w ostatnich miesiącach. Pannie A.H, która na nowo rozpaliła we mnie płomyk do pisania, pannie H.I, która zawsze wybawia mnie z opresji, kiedy ugrzęznę z pomysłem, oraz pannie M.M, która wciąż mnie pogania do ogarnięcia tego bloga i nie tylko :D. Oprócz tego, na fanpagu jest kilka osób, które praktycznie nigdy nie pozostawiają mojej aktywności bez odzewu, szczególnie Ginny. Nie mogę nie wspomnieć także dziubkach z chatu: o chodzącej po ścianach Kropce,  Yukiriki i jej snach, czy Julie, która wytrwale trzymała pieczę nad prawidłowym funkcjonowaniem playlisty :D. Wszystko to, co napisałam na blogspocie/wordzie w przeciągu ostatnich miesięcy, pisałam głównie z myślą o was, bo dzięki wam wiem, że to, co robię ma jakiś sens <3 :). 

  Idąc dalej, bo zaczyna to wyglądać jak podziękowania przy odebraniu Oskara... - ostatnia ankieta. Nie zapomniałam o niej, nie martwcie się. Jednak by zawczasu nie zdradzić zbyt wiele, póki co zapisałam sobie wszystkie zaproponowane przez was imiona dla nowego bohatera, a jak przyjdzie czas, pojawi się nowa, odpowiednia ankieta i wspólnie wybierzemy imię dla przyszłej postaci :).

  Co do najbliższych rozdziałów, nie będą one porażać długością, ale to ze względu na długą przerwę w pisaniu. Musiałam się rozkręcić. Ponadto najbliższy rozdział będzie m.in takim mocno ogólnilkowym, częściowym skrótem z poprzednich sag. Próbowałam to zgrabnie i ciekawie wpleść w obecną fabułę, ale czy mi to dobrze wyszło... Przekonamy się za parę dni :D.

  Na koniec dodam, że po powrocie na blogspota, widzę, że on po prostu upadł. Nie mam pojęcia co tu się odjaniepawliło, gdy mnie nie było, ale mam wrażenie że blogspot zdycha w rowie jak porzucony niedobitek. Choć większość wolnego czasu dla siebie poświęcam raczej na pisanie, a na mojej pokojowej półce jest sterta książek, czekająca na otwarcie i przeczytanie, jeśli znacie jakieś godne polecenia blogi, albo sami jeszcze jakieś piszecie, możecie śmiało podać mi linki. Oczywiście nie musi być to tematyka FT (byle nie yaio/yuri, delikatnie mówiąc nie jestem tego fanką), a za jakiś dobry kryminał, horror, a nawet romansidło będę całować po rękach. Tylko nie podsyłajcie mi linków do Mavis, Aiko czy Oli Ri, bo do nich wiem jak trafić (i w końcu trafię xD). A jak ktoś dziewczyn nie zna, a szuka jakiś dobrych, bądź regularnie prowadzonych blogów, to mogę je polecić z czystym sumieniem :).

Pamiętajcie,dziubki kochane wy moje, widzimy się 12-stego lipca! :D 

Do zobaczenia :* :* :*